در یکی از مجالس، امام علی (ع) از پیامبر اکرم(ص) پرسیدند:
در این ماه ( رمضان ) بهترین اعمال کدام است؟
حضرت پاسخ دادند:
بهترین اعمال در این ماه ، پرهیز از حرام های الهی است.
سپس پیامبر (ص) شروع به گریه کرد و فرمود گریه ام بخاطر حادثۀ ناگواری است که در همین ماه بر تو فارق می شود، گویا می بینم که تو در نماز هستی و شخصی که شقی ترین فرد از گذشتگان و آیندگان است با ضربت خود بر فرق تو می زند و محاسنت را با خون سرت رنگین می کند.
در ادامه پیامبر خدا (ص) فرمودند:
ای علی هر کسی تو را بکشد مرا کشته است....
کسی که با تو دشمنی کند با من دشمنی کرده است....
کسی که به تو ناسزا گوید به من ناسزا گفته است....
زیرا تو همچون جان من هستی، خداوند من و تو را آفرید، مرا برای نبوّت و تو را برای امامت برگزید؛ کسی که امامت تو را انکار کند، نبوت مرا انکار کرده است.
مطلبی که خدمت شما تقدیم شد، از نوشته های شیخ صدوق (ره) بوده ، که مطلبی بسیار عمیق، قابل تأمل و پر از حلاوت و شیرینی، من باب ارتباط و عشق عاطفی و برادرانۀ امیر مؤمنان علی (ع) و حضرت محمد (ص) وجود داشته است.
از لحظۀ ضربت خوردن به سر مبارک امیر المومنین (ع) تا هنگام شهادتشون با شکوه ترین تصویرها از وجود آسمانی یک شخصیت بی نظیر، و انسانی کامل، برای ما به یادگار مانده است.
نسل های مختلفی آمده اند، سینه به سینه، حکایت شهادت امیر مومنان علی (ع) رو مرور کرده اند و در برابر شکوه عظمت مولای متقیان سر تعظیم فرود آورده اند.
سلام به شهیدان راه خدا و امام خمینی (ره) که مکتب پیامبر (ص) و امیرمومنان (ع) را احیا کردند.
التماس دعا
