بسم الله الرحمن الرحیم

آیه ای در قرآن هست به نام آیه استخلاف که برای شیعه خیلی امیدوار کننده است.

وَعدَاللهُ الَّذین آمنوا مِنکم و عَمِلوا الصالِحاتِ لَیَستَخلِفَنَّهُم فی الارض کَمَااستخلَفَ الذینَ مِن قَبلِهِم وَ لَیُمکِنَنَّ لَهُم دینَهُم الّذِی ارتَضی لَهُم وَلَیُبَدّلَنَّهُم مِن بَعدِ خَوفِهِم اَمناً. ( نور / 55 )

وعده خداست، برای شیعه. «مِنکُم» وعده ای از خدا برایشان است. « منکُم » یعنی از شیعه؛ برای اینکه غیر شیعه لیاقت این کار را ندارد. چرا؟ زیرا پیغمبر اکرم (ص) می فرماید مسلمان باید در یک دستش قرآن و در دست دیگرش عترت باشد تا بتواند جلو برود. مرغی که یک بال داشته باشد ، طعمه ی گربه است. گربه ی استکبار ؛ گربه ی شیطان. کسی که پرواز می کند و پرچم اسلام را روی کره زمین افراشته می کند، کسی که دو بال دارد: یک بال قرآن و دیگری بال عترت. این وعده خداست برای او:

وَعَدَاللهُ الّذینَ آمنُوامِنکُم.

وعده چیست؟ لَیَستَخلِفَنَّهُم فی الارض؛

اول: آن که شما خلیفه روی زمین باشید ؛ یعنی به دست شما حکومت اسلام روی کره زمین به وجود آید.

دوم: فقط حکومت جهانی مورد نظر نیست، بلکه باید آیین شیعه را در جهان منتشر کنید:

وَ لَیُمکِنَنَّ لَهُم دینَهُم الّذِی ارتَضی لَهُم؛

آن دینی که مرضیّ خداست، بر جهان مسلط می شود. وفتی که پیغمبر اکرم (ص) امیر المومنین (ع) را سر دست بلند کرد و فرمود:

مَن کُنتُ مولاهُ فَهذا عَلِیُّ مَولاهُ

آیه شریفه آمد:

اَلیوَمَ اَکمَلتُ لَکُم دینَکم. ( مائده / 3 )

دین تا حالا ناقص بود و حالا تمام شد.

وَاَ تمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتی،

نعمت ناقص بود و حالا تمام شد.

وَرَضیتُ لَکُمُ الاِسلامَ دیناً.

تا حالا دین مرضیّ خدا نبود و حالا مرضی خدا شد. قرآن می گوید: دینی که مرضی خداست، دین شیعه است. این آیه می فرماید شیعه مسلط بر کره زمین می شود؛ اما نه برای ریاست و امکانات مالی، بلکه برای اینکه ایده و عقیده خود را روی کره زمین مسلط و منتشر کند.

سوم: بعد از آنکه شیعه بر کره زمین مسلط شد، عدالت اسلامی سرتاسر جهان را فرا میگیرد و دیگر ظلم در جهان نخواهد بود. وقتی ظلم، در جهان نبود؛ وقتی فقر در جهان نبود، دیگر کمبودی نیست. دیگر کاخ و کوخ در جهان نیست. همه در رفاه و آسایش و امنیت خواهند بود:

وَلَیُبَدَّلَنَّهُم مِن بَعدِ خَوفِهِم اَمناً.

اکنون می بینیم که یک مسلمان در دنیا در خوف و ترس است. در خوف و ترس از گرگهایی به نام استکبار جهانی ، به نام آمریکای جنایتکار و حزب صهیونیست. قرآن می فرماید: این ترس مبدل می شود به امنیت ، امنیّت جهانی. نه فقط برای اسلام بلکه برای آمریکا هم این امنیّت را می آورد. امریکا در حال حاضر، در خوف و فساد اخلاق و تهاجم فرهنگی صهینونیستی مانند ظلمت شب بر مردم مستولی شده است. قرآن می گوید: این وضع مبدل می شود به امنیّت و اخلاق و انسانیت که صددرصد بر جهان حکمفرما می شود.

غنای مطلق، رفاه، عدالت صددرصد بر جهان حکمفرما می شود. این وعده ی خداست و باید همه ی ما مخصوصاً جوانهای عزیز به آن توجه کنند.

ذیل آیه شریفه است که می فرماید: باید منتظر فرج باشی. این انتظار فرج، خیلی ثواب دارد. به اندازه ای که پیغمبر اکرم (ص) فرمود: کسی که منتظر فرزندم مهدی است، مثل این است که در مقابل من در خون خود غوطه ور شده است؛ یعنی اگر شما به راستی انتظار فرج داشته باشد ، هر روز ثواب شهید در مقابل پیغمبر را دریافت می کنید. امام صادق (ع) می فرمود: کسی که منتظر فرزندم مهدی باشد، به اندازه ای از نظر درجه بالاست مثل اینکه در خیمه امام زمان همیشه با ایشان است. خیلی مقامش بالاست. این آیه ای که خواندم، ذیلش انتظار فرج را معنا می کند و می فرماید: می خواهی برسی به آنجا که مسلط بر کره زمین بشوی؟ می خواهی وقتی مسلط شدی ، ایده و عقیده و شیعه گری خود را بر کره زمین مسلط کنی؟ می خواهی ظلم جنایت و فساد اخلاقی را در جهان مبدل به هدایت و امنیت کنی؟

یَعبُدونَنی لایُشرِکُونَ بی شَیئاً: (نور/55)

باید گناه در زندگی تو نباشد . عبادت خدا کن؛ نه عبادت هوی و هوس؛ عبادت خدا کن، نه عبادت شیطان. تابع خدا باش، نه تابع بت و تابع تهاجم فرهنگی غرب. فقط مرا عبادت کن و تابع من باش:

لایُشرِکُونَ بی شَیئاً.

شیطان هوی و هوس و تهاجم فرهنگی غرب در زندگی تو نباشد. به این می گویند انتظار فرج. بعد می فرماید:

وَاَقیمُوا الصَّلوةَ ( نور/56) : نماز را زنده کن. معلوم است که همه نماز می خوانند و باید هم بخوانند. نماز را زنده بدار، تو که منتظر فرج امام زمان هستی. یعنی باید مسجدها پر باشد. وقتی مؤذن ظهر می گوید: الله اَکبر ! هم? کارها تعطیل شود و نماز شروع شود. وقت مغرب و عشاء دیگر مغازه ای باز نباشد. دیگر کسی در خانه نباشد.

مسلمان منتظر کسی است که موقع نماز در مسجد است و در خانه یا سر کسب و یا جای دیگر نیست.

َاَقیمُوا الصَّلوةَ وَ اتُوا الزَّکوةَ؛

به فقرا و ضعفا به اندازه وسعش رسیدگی می کند. زکات در اینجا آن زکات اصطلاحاتی نیست؛ آن زکاتی است که بارها و بارها قرآن استفاده می کند؛ یعنی رسیدگی به فقرا و ضعفا به اندازه قدرت. مراد از این زکات و زکاتهای دیگر در قرآن این است:

لِیُنفِق ذُوسَعَةٍ مِن سَعَتِهِ وَ مَن قُدِرَ عَلَیهِ رِزقُهُ فَلیُنفِق مِمّا آتاهُ اللهُ. ( طلاق/7 )

کسی که می تواند و پول و امکانات دارد، به اندازه وسعش به فقرا و بیچاره ها کمک کند. کسی هم که ندارد، شام شبش را نصف کند؛ نصف مال خودش و نصف مال دیگران. لباس خود و را و مال خود را و خانه خود را دو نصف کند. لذا به اینجاها که برسیم ، همه لنگیم.

ابوایّوب انصاری، یکی از سرشناسان مدینه بود. پیغمبر آمدند رد شوند، دیدند او را با زن و بچه اش کنار کوچه نشسته است. گفتند: ابوایّوب چرا اینجا هستی ؟! ابوایّوب گفت: یک مهاجر، یعنی یک تازه مسلمان از مکه آمد به مدینه و خانه نداشت. دیدم اگر او در کوچه بماند، برای ما ننگ است. خانه ام را به زن و بچه او دادم و خودم بیرون آمدم. این وضع، برای من ننگ و خجالت نیست و افتخار می کنم که ایثار کردم و خانه ام را به او داده ام.

منتظر امام زمان، نماز را زنده نگه می دارد و به ضعفا و فقرا به اندازه وسعش رسیدگی می کند.

اَطیعُوا الرَّسُولَ، صددرصد تابع ولایت است. در زمان پیغمبر، تابع رسول گرامی است و در زمان امام معصوم، تابع امام معصوم و در زمان ولایت فقیه، تابع ولیّ فقیه است.

وَ اَقیموا الصَّلوة و اتُوا الزَّکوةَ و اَطیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّکُم تُرحَمُون؛

یعنی آن وقت است که قطعاً مورد رحم خدا واقع می شوید. آن وقت است که منتظر واقعی هستید و لیاقت پیدا می کنید که کارگزاران امام زمان باشید و آن هنگام است که پرچم اسلام را روی کره ی زمین افراشته می کنید و عدالت اسلامی و قوانین اسلام، سرتاسر جهان را خواهد گرفت. حسین مظاهری

التماس دعا